Kaizers Orchestra, Violeta Violeta Vol. I 2011

Philemon Arthur & The Dung
(Ottesen)

Når du har brutt alle reglar som bryta går
Og du har slikt av dine sår
Og det er verken din anger eller pasjon som rår
Kem sitter du igjen med då?

La det vara

Når det er slutt på en sesong
Når det er tomt i min kartong
Philemon Arthur & The Dung
Du og meg i en sang

Prøv og grav ner, prøv og grav ner dine hemmelighetar
Alt du vil at ingen andre skal veta
Og det går år før det du sår kan voksa
Prøv å hold ut for meg då

Du vett, alt du kan drømma, alt det kan henda
Akkurat som alt som er vakkert kan brenna
Og mens ingenting hender, kan du ingenting gjera
Du må bare la det vara

Ding dong
Kem er det som banker på nå? Er det du?
Kom inn og få deg litt
kaffi

Diamant til kull (Ottesen)

Du må sjå at det brenner i ovnen før du føler deg trygg
Med engel på skulder og en jævel på rygg
Spring gjennom skogen og en gravlundsport
Du kan rekka et tog, men spring fort
Du som kunne skint så blankt som en diamant
Men du ville vær kull som brant

Sjå på deg nå
Med en fot i gravå så forsvinner du, go go go
Ah, eg kjenner deg så
Du kunne blitt en diamant, men i stedet er du kull
Nå gå

Har du latt deg bli fortalt om en neve synd
Han som kvalte for hånd og hadde ord i sin munn
Kor enn han stod, stod han på hellig grunn
Ingen kommer seg opp frå hans brønn
Det er for seint når klokkene ringer inn
Hold motoren i gang og forsvinn i en vind

Ikkje stopp å ro, du må ro din båt
Til hendene blør og du har puls i sår
Hopp over vinter og gå rett på vår
Og den som ikkje har gjemt seg då, den må stå
Det går som det går, det som skjer det skjer
Om du blir utstoppa og stilt ut som et av hans trofé

Femtakt filosofi (Ottesen)

Eg gjekk sju år på et akademi
Intellektuell lobotomi
Alt eg kan får plass på et papir
Dagar kommer, så forsvinner de
Så nettene, men ingen husker de
Koss i helvete vett du ka du skal bli

Sjøl om du er naturlig født
Betyr det ikkje at du får en naturlig død

Nå går me snart inn i vintertid
Som er like vakkert som sommartid
Snøen daler som fjær der han ligger kvit
Og venter på at våren blir fargerik
Og tenk han som slepper å tenka på
Alt det som går an, opp i mot alt det som ikkje kan gå an
Men han må jo vær død

Sei meg kor ifrå er kreativitet
Drømmer som blir til virkelighet
Hvis du kan tenka det er det realitet, Kenneth?
Keffor sjå på det ukjente som en banalitet
Når en drøm er frihet i all enkelhet
Like simpelt som en tone på trompet

Og sett at eg kan lesa inni håndå di
eller stjernene som et alternativ
Ka skal du sei hvis me treffes igjen i neste liv
Då skal du vel sei
Hei hei hei. Skal du denne vei?
Hei hei hei. Visst faen skal eg denne vei

Din kjole lukter bensin, mor (Ottesen)

Det fins en eksentrisk fru inni et gammelt hus
Til slutt på en vei av grus
Hun kan ikkje bli frisk om hun fekk medisin
Og av kjolen lukter det bensin
Hun er besatt, ikkje sjuk på sinn
Er fantastisk vakker
Har kun ei datter
Det er meg, og hun er min

Eh, ok. Koss kan eg sei det, uten å fornærma
Det lukter bensin av den vakre kjolen din
Kjole og rødvin, har eg ingenting imot
Svovel og bensin derimot

Ein – eg vett ikkje kor hun er nå
To - du vett ikkje kor eg er og
Tre – me er sju år eldre nå
Og fire – eg ville aldri blitt som før
Fem – det er ikkje sikkert me hadde kjent kverandre igjen nå
Seks – me måtte ha børsta av støv og
Sju – blitt kjent på ny
Åtte – drukket vin
Og ni – me måtte gitt oss sjøl
Tid

Det lukter bensin av den vakre kjolen min

En for orgelet, en for meg (Ottesen)

Eg setter meg og pumper for å få rett klang
En for orgelet og en for meg
Eg har dratt ut ledningen av min telefon
Ingen ringer lenger inn, ingen ringer lenger ut
Og er eg i tvil, kaster eg mynt eller kron

Eg har aldri fått svar ifrå mitt Jesusikon
Eg sko likt og vært kun han og meg i et rom
Tanken blir dobbelt så stor om me hadde vært to
Og en ting er om han hadde syns synd på meg
Eg sko spurt han tvert om om han syns synd på seg

Eg setter meg og pumper for å få rett klang
Dagen er for kort og nåttå er for lang
Så eg skjenker Absolut oppi to glass av krystall
En for orgelet og en for meg

Og eg kan ikkje bretta opp kjolen, det får bli en annen sang
For ein: Eg har ikkje skjorta. Og to: Eg er ikkje mann
Så eg skjenker Absolut oppi to glass av krystall
En for orgelet og en for meg

Svart går i dur og kvitt i moll
Og når eg vil opp, tar eg en halv kopp med svart
Eg heller i og cirka sånn er nok
Og så drømmer eg meg vekk som i et ekstatisk sjokk

Me sko pakkt en koffert og reist og sett oss om
Åh, sko ønskt me kunne hatt det sånn
Sluppet alt me har i hendene og reist, liksom
Så kunne me lært å gjort vann om til vin og sånn

Og etter fem glass slepper eg demonane ut
Og etter fem til skyter eg hol i taket og står brud
Vil du ha meg i gode og onde dagar for alltid
In nomine Patris et Fillii et Spiritus Sancti
Så skyter eg gjennom himmelen med deg på slep
En for orgelet og en for meg

Tumor i ditt hjerta (Ottesen)

Spring øve gjerdet der som værhanen stod
Gå midt ut på jordet, der som ingenting gror
Grav opp mine drømmer, den som finner får
Gå med de i håvet, eller hiv de på et bål
Forsvinn til vinter, og kom fram til vår
Legg ner dine kort, vinnaren står
Nå ser du at sånn kan det gå

Som ringane i vatnet blir du større
Som en tumor i ditt hjerta blir du verre
Store spørsmål som kem har du vært, kem skal du bli
Eg gir deg ingenting aent enn mi tid
Ka skal du sei når du står framfor Vårherre?
Nå er det din tur dessverre

Nogen drømmer skal du bare sjå rett igjennom
Nogen har allerede hendt
Nogen er så stygge, du vil ikkje vær de bekjent
De er allerede brent
Nogen drømmer må du la modna litt. La de modna bittelitt
Og de beste skal du frysa ner i ei bøtte med is i
Vent så til det blir vår
Det er som med blomster då drømmer gror
Så tar du fram den bøttå med drømmer som du la is i
Så blir det tydelig ka som kommer til å skje
Med alle sammen rundt deg og med deg til og med
Og kunne du spart deg en sesong med smerte
om du visste du hadde en tumor i ditt hjerta

Hjerteknuser (Ottesen)

Du og meg er like som et par dråpar vann
I hvert fall hvis du tør å spør han
Eg pleier å setta på ei plata
som du for meg sang
Heilt til eg sovna i ditt fang

Før såg eg ingenting og det eg såg forsvant
Men nå seg eg alt det som du ser
Og på min fing har eg ringen din og på ringen står det blankt
At du er min hjerteknuser

Lurer på om du fins der ute nå
Sender eg mine tankar
Kjenner du de då?
Send meg et hint så skal du få

Sjøl om han forteller lite og minnene er få
Fins ting han aldri kan ta meg ifrå
Som då me sprang øve plantasjen
Eg gjemte meg i strå
Du telte til hundre og eg vett at du såg

Lurer på om du fins der ute nå
Sender eg mine tankar
Kjenner du de då?
Send meg et hint så skal du få
Eg vanner mine plantar og pleier det eg sår
Sekundene tikker, minuttene går
Og det går dagar og det går år
Og den som lever får sjå

Kanskje du ikkje fins lenger
Kanskje det er håp
Kanskje du ikkje tenker på meg heller
Men eg venter på den dagen at me er ute og går
Og du bøyer deg ner og eg står på tå

Psycho under min hatt (Ottesen)

Eg er større enn livet
Og livet er større enn deg
Og dine miniatyrfantasier
Og du som trur problemet er meg
Du kommer aldri fullt og heilt til å forstå
Ka som rir både meg og di datter
Utpå er hun fantastisk vakker
Men ka går hun rundt med i håvet
Ka går hun rundt med i håvet

Du trur det er din tur
Men du vett at eg er meir enn du tåler
Stikk og prøv å lev i skjul
Så fyller eg ei bøtta med tårer i året
Så en veldig vakker dag, venn
Eg trur eg skal ha brudekjolen på den dagen
Står eg rett bak deg og blåser deg i nakken, bang bang
Tenk ka eg går rundt med i håvet
Ka går eg rundt med i håvet
Du kan ikkje gje meg det eg har inni håvet
Psycho i håvet

Du trur det fins en kur
Mot det som eg går rundt med i håvet
En totalt ugjennomtrengelig mur
Du kan jo be om å få hjelp frå oven
Gje meg et ærligt svar
Syns du me to nogengong har vært bra
Du kan ikkje gje meg det eg allerede har
Men ka går eg rundt med i håvet
Ka går eg rundt med i håvet
Du kan ikkje gje meg det eg har inni håvet
Psycho i håvet

Natt etter natt leiter eg etter svar
Natt etter natt pumper eg som besatt
Du vett at eg er psycho under min hatt
Men ka eg går rundt med i håvet
Ka går eg rundt med i håvet
Du kan ikkje gje meg det eg har inni håvet
Psycho i håvet

Svarte Katter & Flosshatter (Ottesen)

La det bare være sagt
Kun en gong
Før me skiller lag
Og du går
Og eg forsvinner
Og alt me har
Sammen frå då
Er minner

Du var som meg då du var liten
Ingenting som kan endra det
Det begynte å skje ting med hele skiten
Du forandra deg då me stakk
Og bris blei til sterk vind
Og blå himmel blei til svart
Eg tok deg jordå rundt i båt
Du var så søt i Singapore havn
Du låg og sov
Og akkurat då la eg ingenting i det
Eg visste det, men turte ikkje sei det
Du var ikkje deg då du smilte
Då var det di mor eg såg

Du klarte ikkje sjå det

Du får blod til å frysa til is
Rett før du kommer er det bris
Det er nesten som eg ikkje tør å snu meg
Når du plystrer på meg
Det skal jo vær romantisk vakkert med barnelatter
Rundt deg smyger kun svarte katter
Det er tomt for kaniner i di mors flosshatter
Det er vanskelig å tørka smilet av en Sattan
Eg prøvde å tørka av ditt smil mens du sov
Det går ikkje av om eg spør om lov
Du var ikkje deg då du smilte
Då var det di mor eg såg

Sju bøtter tårer er nok, Beatrice (Ottesen)

Han sko bare ut med søppelet
Og hans fru, Beatrice, fyllte bøttene med tårer
Ei per år si han forsvant
Og naboane er mistenksomme
Og stemmen i håvet fristande
På sju år har han komt seg for langt

Og folk utforbi vinduet de vinker febrilsk
Som om de ikkje kan få tatt farvel fort nok
Og sånn som då Cecilia løyg
Skal kver en drøm gå opp i røyk
Åh, Beatrice, alt du trenger er en gnist

Sju bøtter tårer er nok Beatrice
Med konfetti i håret og Jack Daniels bris
Plaster på såret, og et takk for sist
Sju bøtter tårer er nok Beatrice
Skyt gjennom himmelen i et blink
Sju bøtter tårer er nok Beatrice

Nei, det er andre tider nå enn då Houdini forsvant
Du får ikkje folk til å sjå en annen vei
Kalle det en illusjon og sei; Tada!
Men det er ei tid for alt
Og i natt får du igjen for sju års forsprang
Og du kan godt sjå en annen vei
Kalla det en eksplosjon og sei; Nana!

Og duene på taket, de har aldri stått så stille
Står de like stilt når kvelden er omme
Og når regn applauderer på takhellene
Og korps går i moll i bakgatene
Åh, Beatrice, då skal nye tider komma